Telefon alarmowy 884-800-722

Działalność Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego na ziemi rzeszowskiej (1971–2023)

Rys działalności Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Polsce

Ogólnopolskie zawody w ratownictwie wodnym

Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe na ziemi rzeszowskiej

Rys działalność Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Polsce

Pierwsze wzmianki dotyczące działalności związanej z ratowaniem życia ludzkiego sięgają 1604 roku. W roku tym Hieronim Gostomski ufundował w Sandomierzu nad Wisłą klasztor i szpital, w którym niesiono pomoc ofiarom Wisły. Po likwidacji klasztoru obowiązek ten przejęła katedra sandomierska, utrzymując go do lat trzydziestych minionego  stulecia. W 1898 roku, w Kaliszu Powstało Cesarskie Towarzystwo Ratowania Tonących (nazywane też: Kaliskie Towarzystwo Ratowania Tonących albo Carskie Towarzystwo Ratowania Tonących), na którego czele stanął J. Radwan. Rok ten został przyjęty jako początek zorganizowanego ratownictwa wodnego na terenie ziem polskich. Do statutowych celów organizacji należało utrzymywanie bezpieczeństwa na wodach, bezpośrednie niesienie pomocy tonącym, udzielanie pomocy w czasie klęsk i powodzi, które często nawiedzały okolice Kalisza, oraz prowadzenie nauki pływania.

W 1922 roku, powstał Polski Związek Pływacki (PZP), a w dniu 20 kwietnia 1926 roku na posiedzeniu PZP powołano Komisję ds. Ratownictwa Wodnego z siedzibą
w Siemianowicach. Przewodniczącym tej komisji został Feliks Berlik, a członkami: F. Bodner, W. Süssman i W. Trat. W 1927 roku Komisja ta ustanowiła 29 czerwca „Dniem Ratownictwa”. W dniu tym na terenie całego kraju miały być organizowane pokazy, wykłady na temat ratownictwa, a następnie egzaminy na odznakę ratowniczą.

Po wojnie w 1945 roku reaktywowany został PZP, a w 1947 roku powołano przy PZP Referat Ratownictwa Wodnego pod przewodnictwem M. Maleszyńskiego,
a następnie W. Brolla. Referat ten nie przejawiał żadnej działalności (prawdopodobnie ze względu na liczne obowiązki M. Meleszyńskiego związane z pracą w referacie szkoleniowym PZP).

Dynamiczny rozwój ratownictwa wodnego nastąpił w Polsce od 1958 roku (kursy dla ratowników wg. programu opracowanego przez M. Składa i M. Witkowskiego, podręcznik M. Witkowskiego pt. Ratowanie tonących). W tym czasie zrodziła się potrzeba stworzenia odrębnej, niezależnej od PZP, służby ratowniczej.
Miano „ojca chrzestnego” Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratowniczego przypisano redaktorowi Tadeuszowi Olszańskiemu – znanemu działaczowi sportu pływackiego, popularyzatorowi bezpiecznego wypoczynku nad wodą i jednemu z założycieli tej organizacji. W 1961 roku w redakcji „Sztandaru Młodych” odbyło się spotkanie działaczy interesujących się sprawami ratownictwa wodnego. Z podobną inicjatywą występowali działacze z Augustowa, Poznania, Śląska i Warszawy.

W dniu 11 kwietnia 1962 roku zarządzeniem nr 74 przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, powołano do życia Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (WOPR). W październiku 1967 roku, na mocy decyzji Urzędu Spraw Wewnętrznych w Warszawie, WOPR uzyskało osobowość prawną i własny statut. Po zatwierdzeniu statutu przemianowano Komendę Główną WOPR na Zarząd Główny powierzając funkcję prezesa ZG WOPR W. Płóciennikowi.

30 kwietnia 1969 roku, na podstawie porozumienia pomiędzy ZG WOPR a PZP, WOPR przejęło wszystkie sprawy związane z ratownictwem wodnym. PZP przekazał WOPR  dokumentację instruktorów (około 200) i ratowników (około 16 000). Wprowadzone zostały nowe programy, regulaminy, instrukcje oraz nowe stopnie (młodszego ratownika, ratownika, starszego ratownika, instruktora ratownictwa i instruktora wykładowcę WOPR). Przeprowadzono weryfikację ratowników
i instruktorów oraz I kurs dla instruktorów ratownictwa zorganizowany przez ZG WOPR. Od tego czasu szkolenia instruktorów odbywały się regularnie każdego roku. W tym też roku powstały pierwsze samodzielne jednostki wojewódzkie WOPR oraz zarejestrowano statut Wojewódzkiego i Miejskiego WOPR w Szczecinie
i Białymstoku.

W sierpniu 1970 roku, na zaproszenie Bułgarskiej Służby Ratownictwa, działającej przy Bułgarskim Czerwonym Krzyżu, WOPR wziął udział w kongresie Międzynarodowa Federacja Ratownictwa Wodnego (Fédération Internationale de Sauvetage Aquatique – FIS), zorganizowanym w Warnie, gdzie na wniosek Bułgarii przyjęto WOPR (od stycznia 1971 roku) w szeregi tej organizacji. We władzach FIS znajdowali się również Polacy – W. Płóciennik i M. Witkowski. W 1994 roku WOPR zostało członkiem Międzynarodowej Federacji Ratowania Życia (International Life Saving Federation – ILS).

Lata 1998–1999 były okresem, kiedy główna krajowa organizacja ratownictwa wodnego, w wyniku podpisania porozumienia z Policją i Obroną Cywilną Kraju, stała się jednostką ściśle z nimi współpracującą. W 1999 roku, w wyniku reformy administracyjnej kraju, przestało istnieć 48 wojewódzkich jednostek WOPR. Na ich miejsce powstało 16 jednostek obejmujących zasięgiem działalności wszystkie nowe województwa (na niższym szczeblu znajdują się jednostki powiatowe, miejskie, środowiskowe). W kwietniu 2002 roku nadzór nad organizacją przejął Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. W  2004 roku, w ramach obchodów 400 rocznicy ratownictwa wodnego na ziemiach polskich, zorganizowano w Sandomierzu Międzynarodową Konferencję Naukową nt.: Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
w jednoczącej się Europie.

W kwietniu 2006 roku podpisano porozumienie pomiędzy prezesem WOPR i komendantem głównym Państwowej Straży Pożarnej, dotyczącego ustalenia zasad współpracy pomiędzy WOPR, a Krajowym Systemem Ratowniczo-Gaśniczym. W ramach współpracy WOPR miało utworzyć współdziałające z jednostkami bezpieczeństwa i porządku grupy operacyjne (GO) oraz grupy interwencyjne (GI). Członkowie GO WOPR byli szkoleni na kursach specjalistycznych oraz doskonalili swe umiejętności podczas odbywających się okresowo ćwiczeń. Dzięki temu mogły one działać w warunkach ekstremalnych (również zimowych) i współpracować
z jednostkami Państwowej Straży Pożarnej, Policji i Obrony Cywilnej oraz pozostawać do dyspozycji wydziałów zarządzania kryzysowego urzędów wojewódzkich.

Znaczący wpływ na kształtowanie się  szkolenia ratowników wodnych wywarła  Ustawa o państwowym ratownictwie medycznym z 2006 r., obligująca  ratowników zawodowych do ukończenia państwowego kursu kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP). Na mocy powyższej ustawy, w celu realizowania  zadań państwa, związanych z zabezpieczeniem pomocy osobom znajdującym się w stanie nagłego zagrożenia zdrowia, utworzono system Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM).
Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe jest jedną z  współpracujących w tym systemie jednostek.

W kwietniu 2007 roku, podczas zorganizowanych w Warszawie centralnych uroczystości, WOPR obchodził 45 rocznicę powstania. W 2007 roku WOPR zrzeszał w swych szeregach 640437 członków (młodsi ratownicy – 39462 osoby, ratownicy – 18195 osoby, starsi ratownicy – 1182 osoby, instruktorzy ratownictwa – 579 osoby).
W 2009 roku wprowadzono nowe stopnie i uprawnienia ratownicze oraz instruktorskie.

11 kwietnia 2012 r. w siedzibie Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Warszawie, odbyły się uroczyste obchody 50. rocznicy powstania Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Obchody zorganizowane były przez Zarząd Główny  WOPR,  wśród zaproszonych gości znaleźli się przedstawiciele wojewódzkich  WOPR, członkowie rady naukowej WOPR oraz zasłużeni działacze, ratownicy i zawodnicy. Obchody uhonorowali swą obecnością T. Olszański (propagator i jeden z założycieli, „ojciec chrzestny” WOPR) oraz Wojciech Płóciennik  (długoletni prezes WOPR). We wrześniu 2011 r. Prezydent Bronisław Komorowski  podpisał Ustawę z dnia 18  sierpnia  2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 208, poz.1240).

W 2012 r. Minister Spraw Wewnętrznych wydał rozporządzenia wykonawcze do Ustawy o bezpieczeństwie osób na obszarach wodnych, były to:

  • Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 stycznia 2012 r. w sprawie wyznaczonego obszaru wodnego (Dz. U. z 2012 r., poz. 108),
  • Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 27 lutego 2012 r. w sprawie wymagań dotyczących wyposażania wyznaczonych obszarów wodnych w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, urządzenia sygnalizacyjne  i ostrzegawcze oraz sprzęt medyczny, leki  i artykuły sanitarne  (Dz. U . z 2012 r. , poz.261),
  • Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie sposobu oznakowania  i zabezpieczenia obszarów wodnych  oraz wzorów znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag (Dz. U. z 2012 r., poz.286),
  • Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym (Dz. U. z 2012 r., poz. 747). Wprowadzone zostały dwa stopnie –  ratownik wodny i instruktor.

Po 50 latach działalności, WOPR stracił monopol na działania związane z ratownictwem wodnym.  Pojawiły się  inne organizacje uprawnione do prowadzenia działań
z zakresu ratownictwa wodnego.

W dniu 25 marca 2022 roku odbyła się uroczystość z okazji 60-lecia Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. W Urzędzie Wojewódzkim  w Bydgoszczy zostały wręczone odznaczenia państwowe i organizacyjne. W spotkaniu udział wzięli przedstawiciel Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Wojewoda Kujawsko-Pomorski, Marszałek Województwa oraz przedstawiciele samorządów, służb mundurowych i zaproszonych organizacji w tym przedstawiciel Ukraińskiego Towarzystwa Ratownictwa Wodnego. Gośćmi specjalnymi byli Prezydent International Life Saving Federation of Europę Pan Detlev Mohr oraz pomysłodawca i założyciel WOPR, członek pierwszego zarządu Tadeusz Olszański. Organizatorem spotkania było WOPR Województwa Kujawsko-Pomorskiego. W spotkaniu  wzięli udział członkowie władz WOPR z przewodniczącymi Głównej Komisji Rewizyjnej i Sądu Honorowego oraz Prezesem WOPR. Obecni byli ratownicy, sportowcy i działacze.

Ogólnopolskie zawody w ratownictwie wodnym

WOPR w ramach działalności profilaktycznej, upowszechnia umiejętność pływania oraz, w ramach działalności popularyzatorskiej, organizuje zawody ratowników
na różnych szczeblach. Główny cel zawodów stanowi propagowanie ratownictwa wodnego oraz dążenie do wzrostu sprawności i poziomu wyszkolenia ratowników. Pierwsze ogólnopolskie zawody ratowników wodnych o tytuł ”króla ratowników” odbyły się w 1967 roku na pływalni „Legii” w Warszawie. Od tej pory zawody tego typu odbywają się corocznie. W 1979 roku ogólnopolskie zawody w ratownictwie wodnym zyskały rangę mistrzostw Polski. W 2002 roku nad Morzem Bałtyckim rozegrano po raz pierwszy Mistrzostwa Nivea Ratowników WOPR. Pierwsze eliminacje do finału odbyły się w lipcu w Świnoujściu. Od 2008 roku odbywają się coroczne zawody
w ratownictwie z cyklu Grand Prix. Pierwsze z nich zorganizowano w Knurowie. Od 2009 roku zaczęto rozgrywać zimowe mistrzostwa Polski w ratownictwie wodnym. Ich pierwsza edycja odbyła się w Skierniewicach.

Aktualnie rozgrywane są  również Mistrzostwa  Polski w Ratownictwie Morskim oraz od 2023 r. Puchar Polski w Ratownictwie Wodnym.

Od lat polscy ratownicy biorą udział w mistrzostwach świata i Mistrzostwach Europy w sportowym ratownictwie wodnym,  odnosili też w rywalizacji międzynarodowej wiele sukcesów.

W 2032 roku ratownictwo wodne ma zostać włączone do programu igrzysk olimpijskich w Brisbane w Australii.

Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe na ziemi rzeszowskiej

Pierwsze wzmianki dotyczące ratownictwa wodnego na terenie województwa rzeszowskiego pochodzą z 1961 roku. W lipcu tego roku został zorganizowany kurs zakończony egzaminem dla kandydatów na ratownika klasy II. Kurs prowadził ratownik klasy I Jacek Biliński za zgodą Referatu Ratownictwa Polskiego Związku Pływackiego (PZP) w Warszawie. W egzaminie uczestniczył przedstawiciel Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki (Janina Żelazko). Pierwsze uprawnienia ratowników klasy II uzyskali Erwin Andraczke, Piotr Krechel i Ignacy Skobla. Ratowników tych zatrudniono  na pływalni otwartej Wojewódzkiego Ośrodka Sportu
i Turystyki „Bieszczady” w Rzeszowie. Kolejny kurs na ratownika klasy II i I zorganizowano w 1963 roku, a prowadzili go Andrzej Cieszyński, Jacek Biliński i Kazimierz Lenart.

W latach 1962–1969 działała w Rzeszowie Komisja Ratownictwa przy Rzeszowskim Okręgowym Związku Pływackim, której Przewodniczącym był intruktor ratownictwa wodnego Jacek Lutak. Jednocześnie przy Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej i Turystyki w Rzeszowie od 1965 roku działało Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe, któremu kolejno przewodniczyli Jerzy Nord i Henryk Makara.

23 kwietnia 1968 roku powołano w Rzeszowie Wojewódzkie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe i wybrano jego władze w składzie:

  • Prezes – Marek Górski,
  • Wiceprezes – Jacek Lutak,
  • Wiceprezes – Kazimierz Skrzyszowski.

Członkami Zarządu zostali: Kazimierz Brydak, Bożena Krajczy, Jacek Biliński, Marian Kunc.

Prezes Marek Górski

Wiceprezes Jacek Lutak

Wiceprezes Kazimierz Skrzyszowski

Działalność Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego opierała się na pracy społecznej Zarządu oraz 48 drużyn skupiających w swych szeregach 403 członków. Działacze WOPR przepracowali społecznie w ciągu roku niebagatelną ilość 9440 godzin przy patrolowaniu akwenów położonych na terenie województwa oraz wykonując inne prace na rzecz organizacji. W pierwszym roku swej działalności ratownicy WOPR uratowali na terenie województwa 50 osób.

W 1969 roku odbyło się kolejne zebranie sprawozdawczo-wyborcze, na którym dokonano wyboru Zarządu, na czele którego stanęli:

  • Prezes – Marek Górski,
  • Wiceprezes – Bronisław Rzepka,
  • Wiceprezes – Józef Chorzępa.

Członkami Zarządu byli: Kazimierz Brydak, Jacek Lutak, Kazimierz Skrzyszowski, Jacek Biliński, Adam Frączek, Marian Kunc, Jan Sanocko.

W 1971 roku po dwuletniej kadencji odbyło się następne zebranie sprawozdawczo- wyborcze, na którym to Zarząd ukonstytuował się w następującym składzie:

  • Prezes – Marek Górski,
  • Wiceprezes d/s Szkoleniowych – Jacek Lutak,
  • Wiceprezes d/s Organizacyjnych – Kazimierz Skrzyszowski.

Członkowie  Zarządu: Władysława Rajkowska, Marian Błachut, Jacek Gliński, Bronisław Rzepka, Michał Nycz, Ryszard Chlebowski, Marian Wilk, Zygmunt Wilewski, Władysława Rymaszewska. Komisja Rewizyjna: Andrzej Grabowski, Zdzisław Frankiewicz i Stefan Szczygieł.

Z dniem 16 lutego 1971 roku Wojewódzkie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe uzyskało osobowość prawną i zostało zarejestrowane w Urzędzie Spraw Wewnętrznych WRN pod numerem 3509. Liczba członków WOPR ogółem wynosiła wtedy 283 osoby.

Kurs na stopień ratownika wodnego WOPR (Solina 1972 r.)

W dniu 21 stycznia 1973 roku odbył się Nadzwyczajny Zjazd Wojewódzkiego WOPR, (spowodowany kolizją terminów statutowych Zjazdów: Wojewódzkiego
i Krajowego). Na tym Zjeździe wybrano nowy Zarząd w składzie:

  • Prezes WWOPR – Marek Górski,
  • Wiceprezes d/s Szkoleniowych – Jacek Lutak,
  • Wiceprezes d/s Organizacyjno – Propagandowych – Kazimierz Skrzyszowski,
  • Sekretarz – Wojciech Groszek,
  • Skarbnik – Zdzisław Frankiewicz.

Członkowie Zarządu: Władysław Podleśny, Walenty Małecki, Marian Błachut, Ryszard Chlebowski, Zbigniew Wilewski, Andrzej Gerwatowski.
Na zebraniu Zarządu Wojewódzkiego WOPR w dniu 23 lipca 1975 roku przyjęto rezygnację dotychczasowego Prezesa Marka Górskiego.
W skład Zarządu przyjęto Jacka Bilińskiego i Franciszka Zawadzkiego, powierzając równocześnie funkcje Prezesa Jackowi Bilińskiemu.
W dniu 14 października 1975 roku odbyło się kolejne zebranie sprawozdawczo-wyborcze, na którym wybrano zarząd w składzie:

  • Prezes WWOPR – Jacek Biliński,
  • Wiceprezes d/s Szkoleniowych – Wojciech Groszek,
  • Wiceprezes d/s Organizacyjno – Propagandowych – Marian Mostowy,
  • Sekretarz – Franciszek Zawadzki,

Członkowie Zarządu: Zbigniew Stręk, Kazimierz Skrzyszowski, Zdzisław Frankiewicz, Ryszard Chlebowski, Władysław Podleśny, Henryk Brzozowski.
W 1975 roku stan organizacyjny przedstawiał się następująco:

  • Członkowie WOPR ogółem – 471
  • Młodsi Ratownicy – 330
  • Ratownicy Wodni – 94
  • Starsi Ratownicy – 3
  • Instruktorzy – 6

W tym roku przeprowadzono 2 kursy na stopień młodszego ratownika i 1 kurs na stopień ratownika wodnego.
W 1975 roku, po reorganizacji związanej z administracyjnym podziałem kraju, niektóre z oddziałów powołały własne zarządy wojewódzkie. Powstał wtedy Zarząd Wojewódzki w Tarnobrzegu, a w dniu 18 czerwca 1976 roku decyzją GKKFiT województwo krośnieńskie otrzymało uprawnienia do powołania Wojewódzkiego WOPR. Od tej pory rzeszowski WOPR ogranicza się do działalności na terenie województwa rzeszowskiego i przemyskiego.
W 1978 roku odbyło się kolejne zebranie sprawozdawczo-wyborcze, na którym wybrano zarząd w składzie:

  • Prezes WWOPR – Jacek Biliński,
  • Wiceprezes d/s Szkoleniowych – Henryk Brzozowski,
  • Wiceprezes d/s Organizacyjno – Propagandowych – Marian Bernaczek,
  • Sekretarz – Leszek Staszałek.

Członkowie Zarządu: Jacek Lutak, Zbigniew Stręk, Franciszek Zawadzki, Krystyna Pelc, Kazimierz Skrzyszowski, Robert Nieć, Marian Mostowy, Ryszard Chlebowski.

Kurs na stopień ratownika wodnego WOPR (Solina 1979 r.)

Następne zebrania sprawozdawczo-wyborcze odbywały się co cztery lata tak, że kolejna kadencja Zarządu Wojewódzkiego WOPR trwała od 1982 do 1986.
Zarząd działał w 15-osobowym składzie. Prezydium stanowili:

  • Prezes WWOPR – Jacek Biliński,
  • Wiceprezes d/s Szkoleniowych – Jacek Lutak,
  • Wiceprezes d/s Organizacyjno-Propagandowych – Waldemar Więzik,
  • Skarbnik – Krzysztof Kowalski.

Członkowie Prezydium: Zbigniew Stręk, Janusz Sierżęga.

Prezes WWOPR Jacek Biliński (w latach 1975-2002)

W lipcu 1986 roku w Przemyślu powołano Wojewódzkie WOPR. W tym okresie sprawozdawczym ZW WOPR posiadał trzy oddziały: przemyski, mielecki
i ZHP w Rzeszowie oraz drużynę przy III LO, dwie drużyny przy ZW WOPR, drużynę MOSiR w Przeworsku i Jarosławiu oraz drużynę w Nowej Sarzynie. Po powołaniu Wojewódzkiego WOPR w Przemyślu ubył oddział przemyski oraz drużyny z Przeworska i Jarosławia.

W związku z niezadowalającą działalnością Harcerskiego Oddziału WOPR dnia 18.05.1986 roku został on zlikwidowany a w jego miejsce utworzono drużynę.

Kadencja kolejnego Zarządu na terenie województwa rzeszowskiego trwała od 1986 do 1990 roku. ZW WOPR działał w 17 osobowym składzie. Prezydium stanowili:

  • Prezes WWOPR – Jacek Biliński,
  • Wiceprezes d/s Szkoleniowych – Jacek Lutak,
  • Wiceprezes d/s Organizacyjno-Propagandowych –  Kazimierz Skrzyszowski.

Członkowie Prezydium: Robert Dworak, Janusz Sierżęga, Wojciech Kowalik, Henryk Żołobajluk, Henryk Brzozowski, Tadeusz Karyś. Członkowie Zarządu: Ferdynand Teper, Robert Sierżęga, Lesław Midur, Józef Gdula, Marek Wesołowski, Andrzej Kubik, Ryszard Chlebowski, Sławomir Zybert.  

Wskutek zmian w statucie WOPR kadencja powyższego Zarządu została przedłużona o rok. W kolejnej kadencji (1991–1996) skład  Zarządu przedstawiał się następująco:

  • Prezes WWOPR – Jacek Biliński,
  • Wiceprezes d/s Szkoleniowych – Jacek Lutak,
  • Wiceprezes d/s Organizacyjno-Propagandowych – Kazimierz Skrzyszowski.
  • Sekretarz – Robert Dworak.

Członkowie Prezydium i Zarządu: Janusz Sierżęga ,Marek Wesołowski, Lesław Midur, Henryk Żołobajluk, Tadeusz Karyś, Ferdynand Teper, Robert Sierżęga,
Anna Korycka, Dariusz Gil, Daniel Ciszewski, Bogdan Sokołowski, Tadeusz Woś, Bożena Dudek, Bogusław Omiotek.

Kadencja następnego zarządu na terenie województwa rzeszowskiego przypadła na lata 1996–2001,  stanowiły go następujące osoby: 

  • Prezes WWOPR –  Jacek Biliński,
  • Wiceprezes Zarządu –  Jacek Lutak,
  • Wiceprezes Urzędujący – Robert Dworak.

Członkowie Prezydium i Zarządu: Anna Korycka, Lesław Midur, Kazimierz  Skrzyszowski, Jacek Chełpa, Wojciech Czarny, Bożena Dudek, Janusz Sierżęga, Robert Sierżęga, Bogdan Sokołowski, Paweł Szalewicz, Iwona Tabaczek, Ferdynand Teper, Marek Wesołowski, Jerzy Zieliński.

 W 1997 roku Marek Wesołowski został skreślony z listy członków zarządu z powodu licznych nieobecności na zebraniach. Na jego miejsce został powołany Grzegorz Czyżowski. Następnie w 1999 roku Bogdan Sokołowski ostatecznie zrezygnował z pracy w Zarządzie WOPR i na jego miejsce powołany został Rafał Kołodziej.

W dniu 13 marca 1999 roku odbył się Nadzwyczajny Zjazd Wojewódzkiego WOPR, gdzie w związku ze zmianą podziału administracyjnego kraju została zmieniona nazwa na: Rzeszowskie Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. Z dniem 27 kwietnia 1999 roku Sąd Wojewódzki został zmieniony na Sąd Okręgowy,
gdzie w I Wydziale Cywilnym WOPR figurował nadal pod numerem 14. W dniu 10 maja 2001 roku Sąd Rejonowy w Rzeszowie, XII Wydział Krajowego Rejestru Sądowego wpisał Rzeszowskie WOPR do rejestru stowarzyszeń innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji, publicznych zakładów opieki zdrowotnej
pod numerem KRS0000011618.

W 2001 roku powołane zostało Podkarpackie WOPR, do którego przystąpiły: Jarosławskie WOPR, Rzeszowskie WOPR oraz Tarnobrzeskie WOPR. Bieszczadzkie WOPR nie przystąpiło do struktur wojewódzkich i działało jako samodzielna jednostka. W 2003 r. Bieszczadzkie oraz Przemyskie WOPR (powołane ponownie w 2003 r.),  przystąpiły do struktur Podkarpackiego WOPR.

W dniu 17 listopada 2002 roku odbył się I Zjazd Sprawozdawczo-Wyborczy Rzeszowskiego WOPR (w kolejności VII Zjazd WWOPR w Rzeszowie), na którym wybrano nowe władze Rzeszowskiego WOPR (w kadencji 2002–2007) w składzie: 

  • Prezes  – Robert Dworak,
  • Wiceprezes – Kazimierz  Skrzyszowski,
  • Sekretarz – Iwona Tabaczek-Bejster,
  • Skarbnik – Ferdynand Teper.

Członkowie Zarządu: Jacek Chełpa, Janusz Sierżęga, Jacek Tyczka, Rafał  Kołodziej, Lesław Midur, Grzegorz Czyżowski, Bartłomiej Boicetta.

            W 2006 roku odbyły się uroczyste obchody 35-lececie Rzeszowskiego WOPR. Na obchody oprócz zasłużonych działaczy, instruktorów i ratowników zaproszono również długoletniego byłego prezesa ZG WOPR Wojciecha Płóciennika oraz pełniącego funkcję prezesa ZG WOPR Jerzego Telaka. 

Obchody 35-lecia  Rzeszowskiego WOPR (2006 r.)
Od lewej J. Luzak, J. Biliński, J. Telak, W. Płóciennik, R. Dworak, K. Skrzyszowski

Na II Walnym Zjeździe Sprawozdawczo-Wyborczym Rzeszowskiego WOPR w dniu 18. listopada 2007 roku został wybrany  Zarząd Rzeszowskiego WOPR (2007–2012):

  • Prezes – Robert Dworak,
  • Wiceprezes –  Kazimierz  Skrzyszowski,
  • Wiceprezes – Janusz Sierżęga,
  • Sekretarz – Henryk Brzozowski,
  • Skarbnik – Ferdynand Teper.

Członkowie Zarządu: Rafał Kołodziej, Grzegorz Czyżowski, Bartłomiej Boicetta, Jan Siuzdak, Tomasz Kobiernik, Iwona Tabaczek-Bejster, Jacek Tyczka.

            Od 2002 roku Rzeszowskie WOPR było organizatorem Mistrzostw Podkarpacia w Ratownictwie Wodnym, konkurencje przeprowadzane na tych zawodach były znacznie okrojone w porównaniu z konkurencjami rozgrywanymi na mistrzostwach Polski w ratownictwie wodnym. W zawodach tych początkowo brało udział
około 8 drużyn (40–50  ratowników) z całego województwa. Z roku na rok w zawodach uczestniczyło coraz mniej zawodników, ostatni raz rozegrane zostały one
w 2012 roku. W kolejnych latach nie odbywały się one z powodu braku chętnych zawodników.  Ratownicy Rzeszowskiego WOPR nie brali też udziału w mistrzostwach Polski w ratownictwie wodnym, głównie ze względu na to, że przez wiele lat na terenie województwa praktycznie nie istniały kluby pływackie, które wychowałyby późniejszych ratowników-sportowców. Przeszkodą był też brak środków finansowych, które musiałyby być przeznaczone na tego typu działalność.

Mistrzostwa Podkarpacia w Ratownictwie Wodnym (2007 r.)

Ratownicy Rzeszowskiego WOPR brali udział w akcji powodziowej w 2009 roku
w Ropczycach oraz w 2010 roku w Sandomierzu. 

Instruktorzy Rzeszowskiego WOPR przeprowadzali kursy w Leżajsku, Mielcu, Przemyślu i Rzeszowie.

W grudniu 2010 roku stan organizacyjny Rzeszowskiego WOPR przedstawiał się następująco:

Członkowie WOPR ogółem: 1134 (w tym 19 członków bez uprawnień)

 W 2010 roku przeprowadzono 13 kursów na stopień Młodszego Ratownika WOPR oraz 1 na stopień Ratownika WOPR, nadano 83 uprawnienia Młodszego Ratownika oraz 24 uprawnienia  Ratownika WOPR  (co roku przeprowadza się w sumie około 15 kursów). Rzeszowskie WOPR zabezpieczał na terenie swej działalności
1 kąpielisko, 12 pływalni odkrytych oraz 16 pływalni krytych. 

28 lutego 2011 roku stan organizacyjny Rzeszowskiego WOPR przedstawiał się następująco:

  • Członkowie WOPR ogółem: 1156
  • Młodsi Ratownicy WOPR  777
  • Ratownicy WOPR               300
  • Starsi Ratownicy WOPR    27
  •  Instruktorzy WOPR            13 (w tym 1 instruktor wykładowca) 
  •  39 członków bez uprawnień.

Kurs na stopień ratownika wodnego Solina (2009 r.)

W marcu 2011 roku odbyły się uroczyste obchody 40-lecia WOPR na Ziemi Rzeszowskiej połączone z wręczeniem odznaczeń i wyróżnień dla działaczy i ratowników WOPR.

W tym czasie Rzeszowskie WOPR współpracował z następującymi samorządami: Baranów Sandomierski, Gorzyce, Nowa Dęba, Stalowa Wola, Starostwo Powiatowe Lesko, Wójtem Gminy Solina oraz z Urzędem Marszałkowskim Województwa Podkarpackiego. Współpracował również z innymi organizacjami społecznymi, były to: Liga Obrony Kraju Stalowa Wola, Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej Tarnobrzeg, Związek Harcerstwa Polskiego Ziemi Przemyskiej, Krośnieński Okręgowy Związek Żeglarski, kluby żeglarskie, Ochotnicza Straż Pożarna, Liga Ochrony Przyrody, Rzeszowski Okręgowy Związek Pływacki, Rzeszowski Okręgowy Związek Żeglarski.

 Na III Walnym Zjeździe Sprawozdawczo-Wyborczym Rzeszowskiego WOPR w dniu 16 grudnia 2012 roku został wybrany zarząd Rzeszowskiego WOPR  na kadencję 2012–2017 w składzie:

  • Prezes –  Robert Dworak
  • Wiceprezes –  Henryk Brzozowski
  • Wiceprezes –  Janusz Sierżęga
  • Sekretarz –  Ferdynand Teper

Członkowie Zarządu: Tomasz Kobiernik, Iwona Tabaczek-Bejster, Jacek Tyczka, Jan Siuzdak, Andrzej Gwiżdż, Jerzy Kiszka, Adam Lubera

W związku ze zmianami w szkoleniu ratowników wodnych i powstałymi niejasnościami jak ono ma wyglądać,  przez rok szkolenia w Rzeszowskim WOPR nie odbywały się. Po tym czasie zaczęto prowadzić szkolenia zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym. Od tego roku, aż do 2023 roku, przeprowadzano średnio dwa kursy na stopień  ratownika wodnego. W Polsce jak również na terenie Województwa Podkarpackiego zaczęły działać podmioty zajmująca się działalnością związaną z ratownictwem  wodnym (w  2012 r. było ich ponad 100), również szkoleniem ratowników. Często ich działalność szkoleniowa była na bardzo niskim poziomie (np. brak szkolenia na wodach otwartych), jednak obniżone wymagania przyciągały kursantów i spadła liczba szkoleń organizowanych przez WOPR.

 Na IV Walnym Zjeździe Sprawozdawczo-Wyborczym Rzeszowskiego WOPR w dniu 16 czerwca 2018 roku został wybrany zarząd Rzeszowskiego WOPR  na kadencję 2018–2023 w składzie:

  • Prezes –  Robert Dworak
  • Wiceprezes –  Henryk Brzozowski
  • Wiceprezes –  Tomasz Kobiernik
  • Sekretarz –  Jacek Tyczka
  • Członek –  Prezydium Jerzy Kiszka
  • Iwona Tabaczek-Bejster
  • Piotr Gimbut

Od 2007 roku w ramach działań profilaktyczno-informacyjnych instruktorzy i ratownicy Rzeszowskiego WOPR prowadzali akcję „Bezpieczne wakacje”, wśród uczniów rzeszowskich szkół podstawowych i przedszkoli. Rzeszowski WOPR był również organizatorem wielu pokazów ratowniczych oraz  w sezonie letnim organizował patrole na Zalewie Rzeszowskim. Organizacja ta boryka się od lat z dużymi problemami finansowymi i utrzymuje swą działalność głównie ze składek członkowskich,  przeprowadzonych kursów oraz niewielkich dotacji z Urzędu Wojewódzkiego. W 2018 roku WOPR otrzymał w dzierżawę działkę nad Zalewem Rzeszowskim, niestety nie posiada funduszy, aby ją ogrodzić i postawić budynek.

Rzeszowski WOPR  organizował podczas sezonów letnich  zabezpieczenia na kąpieliskach w Wilczej Woli i Bratkowicach. Współpracował z PSP, Policją i Wojskiem Polskim.  

Ratownicy Rzeszowskiego WOPR od 2021 roku zabezpieczają spływy kajakowe podczas cyklicznej już ogólnopolskiej imprezy pod nazwą  „Błękitny San”.
Szlak tej 3 dniowej imprezy wiedzie przez malownicze zakątkami podkarpackich wsi i miasteczek zlokalizowanych nad rzeką San.

W 2023 Rzeszowski WOPR  wziął udział w  akcji edukacyjnej organizowanej przez Wody Polskie, zwieńczeniem akcji był piknik edukacyjny „Aktywni Błękitni”,
który odbył się w czerwcu nad  zalewem w Wilczej Woli.

Na początku listopada 2023 roku stan organizacyjny Rzeszowskiego WOPR wynosił 232 ratowników.

Na V Walnym Zjeździe Sprawozdawczo-Wyborczym Rzeszowskiego WOPR w dniu 19 listopada 2023 roku został wybrany zarząd Rzeszowskiego WOPR  na kadencję 2023–2028 w składzie:

  • Prezes –  Łukasz Iskrzycki
  • Wiceprezes –  Maciej Bator
  • Wiceprezes –  Maciej Nabożny
  • Sekretarz –  Mariusz Iskrzycki 

Członkowie Zarządu: Piotr Gimbut, Łukasz Korbecki, Arkadiusz Kruk, Adam Lubera, Norbert Ozimek, Daniel Poźniak

    dr hab. Iwona Tabaczek-Bejster, prof. UR – profesor w Kolegium Nauk

    Medycznych Uniwersytetu Rzeszowskiego (Zakład Ratownictwa Medycznego),

    trener pływania kl. I, instruktor WOPR, instruktor narciarstwa, instruktor kajakarstwa, sternik motorowodny, ratownik kwalifikowanej pierwszej pomocy, instruktor fitness, od 1996 r. członek Zarządu Rzeszowskiego WOPR. Od 2011 r. pełni funkcję Pełnomocnika Rektora ds. Osób z Niepełnosprawnością. Z pływaniem i ratownictwem wodnym związana jest od przeszło 30 lat, najpierw jako zawodniczka,
    a następnie jako szkoleniowiec i działacz. Jest autorką i współautorką ponad osiemdziesięciu prac naukowych dotyczących tematyki działalności wodnych służb ratowniczych na świecie, WOPR, zagadnień sportów pływackich w Polsce i na świecie oraz trzech podręczników akademickich.